Girdaptaki Pusu

Üç genç... Üç arkadaş... Her biri, kendi iç dünyalarında kıvranan bir yılgınlıkla, dersten çıkmışlardı. Onları yıpratan ne dersler, ne sınavlar, ne de gelecek kaygısıydı... İçlerinde öyle bir bataklık vardı ki… Yavaş yavaş dibe çekildiklerinin farkında olmadıkları… Çıkmak için en ufak debelenmede bir miktar daha da içine çekildikleri bir bataklık…

Baran, video oyunlarına aşırı düşkündü. Gerçek dünyadan kaçmanın bir yolu olarak gördüğü oyunlar, zamanla onu sosyal yaşamdan uzaklaştırmış, derslerine olan ilgisini azaltmıştı. Arkadaşlarıyla buluştuğunda bile, zihnini kaplayan tek şey, oyundaki bir  sonraki seviye veya başarılacak yeni bir görev oluyordu.

Hakan ise, sosyal medya bağımlısıydı. Her anını bir fotoğraf veya videoyla belgelemek, onu sürekli bir beğeni ve yorum savaşının içine itmişti. Gerçek hayatta kendini yetersiz hisseden Hakan, çevrim içi dünyada sürekli onay ve takdir arayışı içindeydi. Bu, onun gerçek dünya ile bağlarını zayıflatıyor, çevresiyle olan ilişkilerini yüzeyselleştiriyordu.

Mert ise, daha farklı bir sarmalın içindeydi: Şeker ve abur cubur bağımlılığı. Ani şeker ihtiyacı, onun sürekli bir şeyler atıştırmak istemesine neden olmuştu. Bu duruma dur demek istemiş, ama kantarın topuzunu fena kaçırmıştı. Bu sefer de yiyemiyor, günden güne eriyordu... Bu aşırılık onu hem fiziksel, hem de zihinsel olarak olumsuz etkiliyordu. Mert, bu durumun bilincinde bile değildi. Ara ara dalıp gitmelerinden, ancak birilerinin müdahalesiyle irkilerek çıkıyordu. Kimi zaman kelimeleri bir araya getirmekte güçlük çekiyordu.

Öyle hepten bitik, ümitsiz, mücadelesiz gençler değillerdi elbette. Bir araya geldikleri vakit birbirlerini motive ettikleri muhabbetleri oluyordu. O gazla alınan kararlar, edilen yeminler, girilen iddialar, hazırlanan yapılacaklar listesi...

- Oğlum, bu böyle gitmez. Gidemez... Gitmemeli… Eğlenmek için oturuyorum, sonra kalkamıyorum başından. Yeter! Bakın şahit olun bundan sonra günde sadece 1 saat! 1 saat oyuna gireceğim. Öyle bir ders programı yaptım ki, bu dönem ortalamayı yükseltiyorum.

- O kadar haklısın ki kanka, istemsizce elim telefona gidiyor. Kim ne paylaşmış, neler gündem olmuş, takip etmekten alamıyorum kendimi. “Ortalığı toparlayacağım, bir müzik listesi açayım” diyorum… Hoooop, kaybolmuşum videoların içinde. Okul dönüşü “Az dinlenip derse başlarım” diyorum, “5 dakika kestirsem yetecek…” Ama o hesaptan diğerine, o yorumdan diğer videoya… Gönderiler, yorumlar, yukarı kaydır bağlantıları, derken saatler geçmiş. Bir uygulama var, günlük ekrana bakma süresini gösteren… Bakmaz olaydım. Şok! Dün tam 13 saat ekrana bakmışım. Hadi bunun 4 saati uzaktan dersler olsun, 2 saati ödev- araştırma olsun. E, geri kalan 7 saat ne yapmış olabilirim. Donduracağım bir süre sosyal medya hesaplarımı. Size söz!

- Al benden de o kadar. Bir insan hep mi uçlarda dolaşır abi ya… Bir dönem yemek düşkünlüğüm vardı. Yemek yapmak, yemek benim için ritüeldi. O seremonileri daha da lezzetli hale getirmek için yemek yerken diziler, komedi programları izlemek hayatımın vazgeçilmeziydi. Öyle böyle derken kilo üst sınıra vardı. Uğraş, çabala, verdim o kiloları… Şimdi de bırak yemesini, bahsederken bile midem ayağa kalkıyor. Vücuttaki yağ oranı alt sınırda. Farkındayım var bir terslik ama tam da anlamlandıramıyorum. Sanki böyle bir tül perdesinin arkasından hayatı izler gibiyim. Üzerimde ölü toprağı var gibi… Bir garip yani. Neyse size ne diyeceğim. Bir iğne varmış, geçenlerde forumda okudum. İştah açan, kasları şişiren. Sipariş verdim, gelince başlıyorum.

Böyle böyle başlayıp pes edilen süreçler, devamı gelmeyen hamleler, ikinci haftasında savsaklanan spor programları, bir saatin yetmediği keyifler, yeniden açılan hesaplar… Bir döngü... Bir bataklık…

Şimdi kim söyler, sakınmanın stratejilerini bu gençlere? 

Nasıl izah edilir; anlık zevklerin, sürekli hazlardan farkı? 

Kim cesaret edebilir, bu özgür gençlere bağımlılığın işaretlerini vermeye?

Ne zaman çok geç olmaz?

  Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu