KARDEŞİNİ DÜŞÜNMEK

Ailesine daha iyi bir gelecek sunmak için gecesini gündüzüne katarak çalışıyordu. Zaman su gibi akıp, geçmekteydi. Çocukları da büyümüştü artık. Saçına, sakalına aklar düşmüştü. Yoğun ve yorucu bir iş hayatı vardı. Uzun boylu, yapılı, dağ gibi bir adamdı Erhan…  İyi bir eş, iyi bir babaydı. Ailesine çok değer verirdi. Ailesi ve arkadaşları tarafından sevilen, sözü sayılan biriydi. Çocuklarıyla olmayı, onlarla vakit geçirmeyi özlüyordu. O yüzden özlem duyduğu toprağın, kokusunu içine çekeceği at çiftliğinde, bir pazar kahvaltısı yapmak istiyordu.

Bu yoğun, akıp geçen hayatın içinde hayalini kurduğu gün gelmişti.

Havanın güzel olduğu bir pazar günü ailesiyle birlikte dışarı çıktılar. O gün eşi, çocukları, kardeşleri, eş, dost hep beraber orman manzaralı bir mekânda kahvaltı yapacaklardı. Doğanın içinde olmayı özleyen bakışlarıyla, yüzündeki tebessüm daha da belirginleşiyordu. Ailesiyle birlikte bu sıcacık samimi mekânda olmanın tadını çıkarıyordu. Mis gibi orman havası herkesin modunu güzelleştirmişti.  Çocuklar, atları görünce çok mutlu oldular. Biraz da şaşırdılar. İlk defa bu kadar çok sayıda atı yakından görüyorlardı.

Masaya kahvaltılıklar geldikçe yüzler gülüyordu. Bu güzel mekânda kahvaltı etmek tüm aile için bir ödüldü.

Gözlerine ve midelerine hitap eden bir sofra ile keyifleri yerindeydi. Bu sahnelere şahit olan Erhan çok mutluydu. ‘’İyi ki de yaptım bu organizasyonu, tüm sevdiklerim burada’’ diye içinden geçirdi.

Gözleri hemen yakınındaki, kırmızı ateşini dışına vermiş, gümbür gümbür yanan kuzineye takıldı.

Bir anda annesinin, üşümesinler diye, sabahın karanlığında, yataklarından çıkmadan yaktığı soba canlandı gözünde. Kardeşleriyle yorganın altında gülüşmeleri, yataktan çıkmak için evin ısınmasını beklemeleri… Zihnindeki üstü örtülü geçmiş arşivi, bugünle kıyaslamasına sebep olmuştu. Geçmiş adeta bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden.

Erhan iç dünyasına dalmış derin derin düşünüyordu ki eşi

-          “Hayırdır aslanım nerelere daldın?”  diye sorunca Erhan irkildi ve şunu sordu.

-          “Senin de kardeşin var ve uzun zamandır görüşmüyorsunuz. Kardeşini düşünüyor musun?” diye sordu eşi Esra’ya. “Neden görüşmüyorsunuz?” diye değil de “Kardeşini düşünüyor musun?” diye sordu. “Onun şu an ne durumda olduğunu? Neler yaşadığını? Sağlığı yerinde mi, herhangi bir sıkıntısı var mı, keyfi yerinde mi? Ailesini, evini, sıcacık sohbetleri veya tartışmaları özlüyor mu? diye hiç merak ettin mi?”

Esra; sözü alarak 

-          “Öncelikle kardeş nedir diye düşünelim mi ne dersin?” diye sordu. “Kardeş kelimesinin “karındaş” kelimesinden geldiğini duymuş muydun?”

“Belki farklı zamanlarda, belki aynı anda…Evet bu bir gerçek. Aynı annenin karnında büyüyüp, aynı anneden dünyaya gelmek insanı karındaş yapar. Ama kardeş olmak çok başka bir şey… “

“Kardeşlik, bir sınavdır. Onun bir derdi varsa sende huzursuz olursun. O hastaysa sen kaygılı olursun. Sürekli onu düşünür, derdiyle dertlenir, onun için bir şeyler yapmaya çalışırsın. Böyle içten içe bir ateş yanar bağrında, o iyileşene kadar da sönmez o ateş.”

“Evet biz Gamze ile karındaşız. Yani sadece aynı anneden dünyaya geldik. Çok üzgünüm ki biz kardeş olamadık. Benim Gamze’ ye çok emeğim geçti. Küçük annesi gibiydim. Emek veren hep ben olunca, Gamze sadece almayı öğrendi. Bana emeği geçmedi, bu sebeple de onun gözünde benim bir değerim olmadı. Bak senin kardeşlerin senin yanındalar ama Gamze benim yanımda olmak istemedi.” dedi.

“Sonraları ben de bıraktım ipin ucunu kopup gittik işte böyle…”

‘’Bedel ödeyen bedel ödediğine düşkünleşir, bedel alan bedel ödeyene nankörleşir’’.

Ama hayat, bana öyle güzel kardeşler verdi ki... Kimileri vardır ki, aynı anneden dünyaya gelmezler. Onlar karındaş değillerdir ama kardeştirler.

-          “Aynı anne babadan dünyaya geldiğimiz kardeşlerimiz olduğu gibi, aramızda kan bağının olmadığı yabancı insanlarla da kardeş olabiliriz.”

-          “Nasıl yani?” diye sordu Erhan. “Yani aynı anne babadan doğmadığımız insanlarla da kardeş olabiliriz öyle mi?”

-          “Evet… Önemli olan kan bağı değil.  Bazen iş arkadaşımız veya arkadaşlarımız kan bağından öte kardeşimiz olur. “

-          “Biraz daha açıklar mısın?” dedi Erhan.

-          “Bir ailede kardeşlerden biri çalışmayı, üretmeyi seven biri olurken, diğer kardeş böyle olmayabiliyor. Kardeşin çalışmayabilir. Ya da bir süre işsiz kalabilir.  Sen çalışır kazanır, kazandığından kardeşine, annene babana verirsin. Kiralarına destek olursun, yemeğe götürürsün, çocuklarına harçlık verirsin ve gittiğinde hediyelerini eksik etmezsin. Ve karşılığında bir şey beklemezsin. Bu senin hayatına başarı katar, ama bunu bir yere kadar devam ettirebilirsin. Hayat bu… Ne zaman ne olacağı belli olmaz. Kardeşin hasta olur, ömür boyu çalışamaz durumda olur anlarım. O zaman işler değişir tabi. Fakat bunun dışında da diğer zor durumda olan kardeşlerimize destek veriyoruz öyle değil mi? İş yerindeki çalışanına, arkadaşına ve diğer ülkelerdeki kardeşlerine yardım etmen de kardeşliktir hayatım. Ve sen bu konuda çocuklarımıza ve ailene örnek olan bir insansın. Seninle gurur duyuyorum.”

“O yüzden kardeşini düşünen, onun adına iyi ve faydalı isteklerde bulunmalı, değil mi?”  

“Merhametli, duyarlı insanlar, acı çeken birine ‘ondan bana ne?’  demez. Kardeşinin maddî ve mânevî her türlü derdi, onun da derdi olur. Ve bunları karşılık beklemeden yapar….”

Kardeşlik Duygusu Nasıl Güçlenir?

“Kardeşlik duygusunu pekiştiren ve güçlendiren davranışlardan biri de hediyeleşmektir. Hediyeleşerek birbirimize karşı olan sevgimiz, muhabbetiniz artar. Kardeşlik bağımızı güçlendirmek, birbirimize yön verebilmek için de telefonla da olsa arada aramak sormak ve ziyaretlerde bulunmakta önemlidir.”

“Mesela, sen kardeşlerine böyle şeyler yapıyorsun ama…  Sevdiğini söyledin mi hiç? Sevdiğini söylemekte çok kıymetlidir. Bunu duymakta insanı çok mutlu eder ama her insan ‘seni seviyorum’ diyemeyebilir. Çünkü her insanın farklı bir sevgi dili vardır.”

“Birisi vardır ki,  ‘ayaklarını üşütürsün çorap giy’ der. Biri vardır ki ‘karnın açtır senin, gel yemek hazır’ der. Biri vardır ki ’maaşını aldın mı bir şeye ihtiyacın var mı’ diye sorar. Biri vardır ki savaş olan bir ülkede insanlar aç, susuz, kaygılı diye uyku tutmaz, ağzının tadı kaçar.

“Erhan’ım kendi rahatını düşünüp etrafındaki ıstıraplara duyarsız kalmak, gerçek bir insanın vicdanına sığmaz. Bak bir soru sorduk kardeş nedir? diye. Konu nerelere geldi?”

‘’Evet Erhan’ ım, Kardeşlerimiz için neler yapabiliriz?”

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu