KENDİ FIRTINASINDA KAYBOLMAK

 

Gözlerini açtığında güneşin doğduğunu fark etti. İlk defa güneşin doğması onu hem bu kadar şaşırtmış, hem de kaygılandırmıştı. Alarmı mı çalmamıştı, yoksa kendisi mi kapatmıştı? Hayatında hiç uyuyakalmayan insanın yapacağı iş miydi bu? Yıllarca hazırlandığı sınavı uyuyakaldığı için kaçırmış olamazdı, hayır!! Hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti kendini. Bu düşüncelerle ağlamak üzereyken gözlerini açtı. Neyse ki rüyaydı ama etkisinden çıkamadı bir süre.

Kalkıp, yüzünü yıkamak için banyoya gitti. Aynadaki görüntüsüne o kadar şaşırdı ki… Ne ara bu kadar kilo almıştı? Çalışmaktan evde yemek yapmaya vakti bile olmuyordu. Çoğu zaman fast food tarzı atıştırmalıklarla besleniyordu. Kaç kez spora başlamış ama mesailerden dolayı vakit ayıramamış ve bırakmıştı. Aynadaki kişi o değildi sanki. Tek başına hissetti, öyleydi de... İşe daha yakın olabilmek için ailesinden ayrı yaşıyordu. Sahi ne kadar olmuştu ailesini görmeyeli? Ya da bir arkadaşıyla oturup, bir kahve içmeyeli? Ne kadar çok şey feda etmişti kariyeri için…

Düşündükçe dün yaşadığı olayın etkisiyle bu rüyayı görmüş olabileceğini fark etti. 8 yıldır emek verdiği firmadan terfi almayı bekliyordu. Onun yerine 3 yıllık bir çalışan terfi ettirilmişti. Hiç düşünmeden istifayı bastı ve tüm işlerini öylece bırakıp, şirketten bir daha dönmemek üzere çıktı. Bu iş için yıllardır doğru dürüst uyuyamamıştı bile. Tatillerinden, ailesinden ve arkadaşlarından sürekli tavizler vermişti. Tüm ilişkileri bozulmuştu. Karşılığı bu mu olacaktı?

Tüm bedeli hep en çok olmasını istediği yere ödemişti. Ve kariyerini olmazsa olmazı haline getirmişti. Nerden bilecekti sadece tek bir yere bedel ödemenin, insanı aşırılığa götüreceğini ve düşkünleştireceğini… Elinde dengeli dağıtması gereken bir sürahi su vardı. Sanki o tüm sürahiyi tek bir bardağa yüklemişti. O bardak kırılmasın diye de uğraşıp, duruyordu. Ama sonunda bardak kırılmıştı… Elinde koskoca bir hiçlikle kalakalmıştı.

İnsanın bir konudaki aşırı istekleri, hayatındaki dengeyi bu kadar bozabilir miydi? Kendi yarattığı fırtınada denize düşmüş ve koskocaman dalgalarla boğuşmaktan yorulmuştu. Hep ertelemişti sevdikleriyle vakit geçirmeyi… ‘'Şu proje de bitsin öyle görüşürüm'’ derdi arkadaşları için. Projeler bitmiş, yerine hep yenileri gelmişti. İnsanın ertelemeleri de; hep zamanı sınırsız zannetmesi yüzünden değil miydi? Artık yetersizlik hissi tüm vücudunu sarmıştı. Yetemiyordu hiçbir şeye. Sahi bunca insan nasıl becerebiliyordu yetişmeyi?

Aslında insan yeterdi.

Keşke bilse hayatındaki her şey için;

Yeterince yeterli olabileceğini…

Keşke bilse, insanı başarıya götüren şeyin aşırılık değil, çeşitliliklerin dengesi olduğunu…

Ve tek alanda aşırılaşmanın sonunda göreceği tek şeyin nankörlük olduğunu…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, gerçeklikle beslenen bir strateji ilmidir.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi; insanın gerçek amacını amaç edinmiştir…

Kim Kimdir ile başlayan, İlişkilerde Ustalık ve Başarı Psikolojisi ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, 

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu